BUGÜN BİR KOVA DOLDURDUN MU?

9 ödüllü bir kitap hem de çocuklara gündelik mutluluğu öğreten bir rehber iddiası olunca tereddüt etmeden satın alma kararı veriyorsunuz 🙂

Ve pişman olmuyorsunuz. 

"Kova doldurma" simgesel ifadesi hayatınızın bir parçası oluyor. İyiki de oluyor çünkü bu sayede "empati" kavramını anlatmış, yaşatmış ve yeri geldiğinde simgesel bir hatırlatma yapabilme şansınız olmuş oluyor. 

Carol McCloud  kitabın başına şöyle bir giriş yazısı yazmış :

"Kova doldurmayı 1990'larda katıldığım, erken çocukluk gelişimi hakkında verilen bir aile konferasında ilk kez duydum. Çocuk beyni araştırmaları uzmanı olan konuşmacı her bebeğin görünmez bir kovayla doğduğunu hayal etmenin yardımcı olacağını söyledi. Kova çocuğun zihinsel ve duygusal sağlığını temsil ediyordu. Kovayı göremezsiniz ama oradadır. Konuşmacı çocuğun kovasını doldurmanın asıl olarak ebeveynlerinin ve diğer velilerin işi olduğunu söyledi. Sarıldığınız, şefkat gösterdiğiniz, beslediğiniz, dokunduğunuz, şarkı söylediğiniz, oynadığınız ve sevgi dolu bir özenle baktığınız, güven aşıladığınız zaman çocuğunuzun kovasını doldurursunuz. Evet, hepimiz bebeklerin sevgiye ihtiyaç duyduklarını biliriz. Onlara sevgi göstermek kovalarını doldurur.

Sevilmenin yanısıra çocuklar başkalarını sevmeyi de öğrenmelidir. Şefkat ve sevgi gösterebilen çocuklar daha mutlu yaşamlar sürer. Başkalarını sevip onlara özen gösterirseniz, bunu davranışlarınızla ve sözlerinizle belli ederseniz, kendinizi iyi hisseder ve kendi kovanızı da doldurursunuz. 

Bu kitap küçük çocuklara kovalarını nasıl dolduracaklarını öğretmek için yazıldı. Kitabı çocuklarla birlikte okuyarak kovalarını nasıl dolduracaklarını öğrenecekleri bir model olarak kullanabilirsiniz. Onlara neden sizin için özel olduklarını anlatın. Birinin kovasını doldurmak için neler yapabileceklerini ya da söyleyebileceklerini düşünmelerine yardımcı olun. Onlarla çalışın ve her gün kova doldurmalarına yardım edin. Kısa sürede bunun neşesini ve gururunu öğreneceklerdir."

Gerçekten de işe yaradı. Kızımla iletişimde, özellikle karşısındaki kişiyi üzecek bir şey yaptığında, "onun kovası şu an boşalmış olmalı" dedikten sonra fazla cümle kurmama gerek kalmadan telafi çabasına girmesini görmek harikülade bir şeydi! Hala öyle🥰  Her zaman söylüyorum, çocuklarla işbirliğinde simgesel dilin faydası muazzam.🙏

Kitaba geri dönersek;

Önce kova kavramını açıklıyor.

Kova boşaltmanın ne demek olduğunu, en önemlisi kova boşaltığın zaman senin de kovanın boşalacağını - birini mutsuz edersen hiç bir zaman mutlu olamazsın'ı anlatıyor!  Bunun üzerine sohbet edebildiğiniz kadar edin işte 🙂

Kova doldurmaya gelince de çok güzel örnekler vermiş ; anne-babanı ne kadar çok sevdiğini söylüyor musun'dan, otobüs şöförüne merhaba demeye, okula yeni başlayan çocukla oynamaktan öğretmenine teşekkür notu yazmaya kadar bir çok güzel örnek var.

Çocuğunuz okuldan "Anne bugün o kadar çok kova doldurdum ki!" diyerek sevinçle geldiğini düşünsenize🥰

En nihayetinde neden kova doldurmaya çalışıyoruz? Dünyamızı daha yaşanabilir bir hale getirmek için değil mi..

Kitap; her günün sonunda kendine şu soruyu sormayı unutma diye bitiyor.

"Bugün bir kova doldurdum mu?

Sahi, bugün bir kova doldurdunuz mu?☺️